Spreker behandelt achtereenvolgens de geschiedenis en de beginselen.
Geestelijke vader was Frank Buchman, die na onenigheid met zijn superieuren naar Engeland ging, alwaar hij ontdekte dat zijn bitterheid jegens hen, hem belette tot zielerust te komen. Dit was één der oorzaken van het ontstaan van de Oxford-beweging. Hij wilde geen vereniging of kerk, doch een gemeenschap van gelovigen uit alle kerken. Die gemeenschap moet zijn de innerlijke kerk in alle kerken tot verdieping van het geestelijk leven. Om dit te bereiken moet radicaal gebroken worden met de zonde. De groep houdt zich dan ook steeds weer bezig met het probleem: hoe word ik bevrijd van mijn zonden.
Vervolgens worden de beginselen der Oxford-beweging besproken:
1. Overgave aan de leiding der Heilige Geest, met de daarbij horende Stille Tijd, waarin men naar Gods stem luistert.
2. Het delen in belijden. Dit is nodig om recht tegenover God te staan. Valse schaamte moet overwonnen worden, de zonden moeten beleden worden tegenover de naaste. Behalve het delen in belijden, moet er ook zijn een delen in getuigen.
3. De verandering d.w.z. voortaan eigen wil geheel onderwerpen aan Gods wil.
4. Volledige overgave aan God en een radicaal handelen met de zonde.
5. Het goedmaken. Een vrijwillige belijdenis en teruggave stellen de ernst der slechte daden duidelijker in het daglicht dan welk ander middel ook.
6. Geloof en gebed moeten dienen om meer vertrouwen in God te stellen.
7. Liefde, Eerlijkheid, Reinheid en Onzelfzuchtigheid.
8. Groepswerk en getrouwheid. Buchman zegt: Een gesloten front van onderscheidene personen, van verschillend karakter, die éénzelfde boodschap brengen, werkt overtuigend, waar een enkeling vruchteloos werken zal.
Tenslotte waarschuwde de spreker tegen ongemotiveerde critiek, daar er in deze groep beginselen liggen besloten waaraan wij ons allen dienen te toetsen. Daarna las hij nog enkele citaten uit een boek van Prof. den Hartog voor.
Bespreking:
Am. Niemeyer betuigt zijn instemming; toch had hij graag een persoonlijke mening van am. de Vries over de Buchman-beweging willen horen, die om des tijds wille achterwege gebleven was. Hij constateert een gemis aan kerkbesef bij de Buchman-beweging.
Am. de Vries gaat vrij uitvoerig op de bezwaren in. Ook hij voelt het gemis aan kerkbesef, het streven naar informatie binnen de kerken is zelden juist.
Ook tegen de Stille Tijd zijn bezwaren: Zijn de opkomende gedachten zuiver? Er is de kans op eigen, zondige gedachten.
Er zijn nog meer vragen en bezwaren, maar wegens tijdgebrek wordt de bespreking gesloten.