Allereerst bepaalde de spreker de vergadering bij de gevolgen van het loslaten van Gods geboden. De volkomen normloosheid op alle gebieden van de samenleving. Dat de wereld er nog zo uitzag als ze voor kort was, kwam alleen door Gods liefde in Christus, voor ons, die ons met God verzoenden. Dat Christus nog niet de handen van de schepping heeft afgetrokken komt, omdat dit pas gebeurt als de laatste gelovige tot zijn Kerk is toegebracht. En om dit mogelijk te maken heeft God de overheid als zijn dienaresse ingesteld, om de aarde voor de chaos te bewaren.
En daarom gaat het met sprongen achteruit. Omdat men dit loslaat. Omdat men andere theorieën heeft gemaakt zoals die van Rousseau en de staatssouvereiniteit. Tot voor kort waren het slechts de geleerden, maar nu is ’t de massa die dit nieuwe geloof aanhangt en dit leidt tot dictatuur.
Hierna ging de spreker in op het bijbels standpunt. Bij z’n hemelvaart heeft Jezus gekregen alle macht op hemel en op aarde. Hier is niet alleen de kerk maar de hele wereld bij betrokken. En hierom plaatst Paulus in Rom. 13 de gezagskwestie. Wie dit ziet kent het verschil tussen enousia: God die als oppersouverein een volmacht geeft en ousia: ’t feitelijk geweld, dat van bv. een inbreker. En in dit licht bezag spreker de gezagskwestie zoals we die gehad hebben in de afgelopen oorlog en nu hebben in de Indonesische kwestie. Er is maar één mogelijkheid voor de goede toekomst, gehoorzaamheid van de overheid aan de [onleesbaar] macht, opdat Gods toorn niet ontbrandt.
Bespreking:
Er volgde een intensieve bespreking waaraan deelnamen de amici: de Vries, Wielinga, Koster, Neuyen, Homan en v.d. Zee.
De gezagskwestie wordt bezien in ’t licht van de afgelopen oorlog, de revolutie in Costa Rica, de Staten Generaal en zelfs waagde men zich op ’t terrein van het gezag in de hemel.
Ook in de bespreking kwam duidelijk aan ’t licht dat ’t slechts door Gods grote liefde voor ons hier op aarde nog te leven valt.