Amici,
Er is weer een IXNAΘON jaar voorbij. Een rustig jaar , dat ons hier en daar eens opschrikte. Een goed jaar, zult U misschien vragen? Het oordeel daarover laat ik U amici. De sfeer was er in ieder geval, de sfeer die voor mijn gevoel het bestaan van een dispuut rechtvaardigt. Juist daarop moet mijns inziens een dispuut letten, het handhaven van zijn eigen sfeer.
De bestanddelen hiervan zijn misschien moeilijk te onderscheiden. Zijn het de vergaderingen, een reünie of een weekend?
Ik zal me hier verder niet over uit laten. Alleen dit misschien, dat de sfeervorming kennelijk niet in het vergaderen zit, want het is een duidelijk feit, dat van de ongeveer 40 leden, die IXNAΘON telt, er ongeveer gemiddeld 15 de vergadering bezoeken. Gelukkig is dit een vaste kern.
Hier ligt een taak voor de volgende besturen om deze zaak eens grondig te onderzoeken. Helaas vermoed ik dat ze bij hun onderzoek dan zullen stuiten op het feit, dat de één een vrouw getrouwd, en een ander een span ossen gekocht heeft en derhalve verhinderd zijn om de vergaderingen te bezoeken.
De activiteiten van het dispuut waren niet zo hevig het afgelopen jaar. Zes vergaderingen, waaronder begrepen het weekend met de onvergetelijke installatie, een hoogtepunt voor ieder IXNAΘONner, een enkele reünie.
Het bezoek van de vergaderingen heb ik reeds vermeld, het weekend was hierop een uitzondering. De lezingen waren goed. De discussies leverden het bewijs hiervan op. Toch komt het me voor dat het systeem van een bepaalde cyclus van lezingen te prefereren is boven het systeemloze van het afgelopen jaar.
De eerstejaars zijn aan het werk gezet met improvisaties en het resultaat daarvan lijkt mij wel bevredigend toe, maar iets dergelijks moet doorgaan wil het dispuut zijn greep op de 1ejaars en de 1ejaars hun greep op het dispuut niet verliezen. Uiteindelijk zijn zij de hoop op het voortbestaan van het dispuut.
Amici, ik geloof niet dat ik meer moet zeggen, dan slechts het nieuwe bestuur sterkte te wensen met de wens IXNAΘON hoog.